Χωριάτης: Από την παράδοση στο στερεότυπο!

Kείμενο: Αλίκη Κουταντέλια

Στη σημερινή εποχή, ορισμένες λέξεις χρησιμοποιούνται ως βρισιές, χωρίς συχνά να σκεφτόμαστε την αρχική τους σημασία ή την ιστορική τους προέλευση. Μία από αυτές τις λέξεις είναι ο «χωριάτης». Συχνότερα ακούμε τον όρο με αρνητική χροιά, να περιγράφει κάποιον ακαλλιέργητο ή αγροίκο. Όμως, από πού προήλθε αυτή η λέξη και τι σημαίνει πραγματικά σήμερα;

Τι σημαίνει χωριάτης;

Η λέξη «χωριάτης» έχει τις ρίζες της στη λέξη «χωριό», δηλαδή στον τόπο που βρίσκεται μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Στο παρελθόν, οι κάτοικοι των χωριών ζούσαν σε πιο απομονωμένες περιοχές, χωρίς πρόσβαση στις εκπαιδευτικές και πολιτιστικές ευκαιρίες που είχαν οι αστοί.

Interesting έννοια!

Με την ανάπτυξη των μεγάλων πόλεων, οι διαφορές μεταξύ των δύο κόσμων άρχισαν να γίνονται πιο έντονες. Οι αστοί θεωρούσαν τους χωριάτες απλοϊκούς, αποδίδοντάς τους χαρακτηρισμούς όπως «αμόρφωτοι» ή «οπισθοδρομικοί». Η λέξη «χωριάτης» δεν περιέγραφε πια μόνο την καταγωγή, αλλά κουβαλούσε και μια υποτιμητική χροιά.

Στις μέρες μας, η λέξη «χωριάτης» χρησιμοποιείται για να περιγράψει αγενή ή ανάρμοστη συμπεριφορά, ανεξάρτητα από το αν κάποιος κατάγεται από χωριό ή πόλη. Το πρόβλημα με αυτόν τον χαρακτηρισμό είναι πως συντηρεί παρωχημένα στερεότυπα, που δεν ανταποκρίνονται ασφαλώς στην πραγματικότητα.

Οι άνθρωποι της υπαίθρου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Μεταφέρουν έθιμα, παραδόσεις και γνώσεις που έχουν χαθεί στις μεγαλουπόλεις. Ζουν πιο κοντά στη φύση, διατηρούν την αυθεντικότητα και προσφέρουν αληθινή φιλοξενία, αξίες που πολλοί αστικοί πληθυσμοί έχουν ξεχάσει. Ίσως ήρθε η ώρα να αποδεχτούμε και να αναδείξουμε τις θετικές πτυχές της έννοιας «χωριάτης», τη σοφία και την ανθρωπιά που συχνά συνοδεύουν όσους ζουν στην ύπαιθρο. Στην πραγματικότητα, το να είσαι «χωριάτης» σημαίνει να έχεις ρίζες — και οι ρίζες αυτές είναι που κρατούν ζωντανή την ταυτότητά μας. Ας πάψουμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη «χωριάτης» ως προσβολή.

Ας θυμηθούμε λίγο την covid εποχή... Πηγή: Οι 32 ατάκες